Heeft Jezus werkelijk door India gereisd?

Bestaat er leven na de dood?
https://youtu.be/98Y3uYX0WtE

'The only thing truly permanent is the awareness in which all sensations rise and fade.' – Deepak Chopra
Hier mijn reactie:
Ik zeg nee. Klopt niet. Want dat betekent nog altijd afgescheidenheid, nietwaar? Want je bent alles. Je bent de wereld die je waarneemt. Er bestaat geen apart zelf. Bewustzijn is namelijk gelijk zijn inhoud. De waarnemer is het waargenomene.
Er bestaat enkel leven, dat alles en niets omvat. En het leven is jou en jij bent het leven.
De oceaan is gelijk zijn inhoud.
Je blindstaren op dat wat onsterfelijk is en dat wat sterfelijk is neer te zetten als onbelangrijk of als minder belangrijk, vertegenwoordigt gespletenheid.
Het eeuwige en het tijdelijke behoren elkaar toe. Je bent volledig gewaarzijn zelf maar ook volledig, voor de volle 100% menselijk.
Een pasgeboren kind is niet minderwaardig aan God of het goddelijk. Het goddelijke zegent juist het kind.
'Als u zich niet verandert en wordt als de kinderen, zult u het Koninkrijk der hemelen beslist niet binnengaan.'
'En wie zo'n kind ontvangt in Mijn Naam, die ontvangt Mij.' – Jezus volgens Mattheus 18:3 en 5.
Jezus noemde zichzelf veelvuldig de Mensenzoon naast de Zoon van God of: 'Wie mij heeft gezien, heeft God gezien.'
Kijk naar de praktijk.
Je houdt van het leven. Je houdt van eten en drinken. Je houdt van seks. Je houdt van de natuur. Je houdt van je partner. Daar is niets on-goddelijks aan.

De waarnemer en de persoon zijn niet verschillend. Zoals de denker en het denken niet verschillend zijn maar een en hetzelfde.
Dit kun je direct zien en begrijpen.
Alleen hierin ligt geen innerlijk conflict.
Maar beweren dat je enkel bewustzijn bent en dat de rest een illusie is, beëindigt niet het conflict in jou en de wereld. Want de samenleving is een afspiegeling van ons innerlijk conflict. Een afspiegeling van ons zelfoordeel en zelfhaat.
Je kunt beweren dat we iedereen moeten liefhebben. Maar dat proberen we al duizenden jaren. Onze zelfhaat, onze diepe gespletenheid is de oorzaak van al het kwaad.
Zeg niet dat de wereld slechts een illusie is, terwijl jij nog steeds vastzit aan je stukje vlees, vastzit aan je sigaretje, vastzit aan al je bezittingen en geld.
Ja, bent je evengoed menselijk als goddelijk. Door je emoties te onderkennen blijf je menselijk. Door liefde en bewustzijn te onderkennen blijf je goddelijk. En het ene is niet minderwaardig aan het andere. Ze behoren elkaar toe als de zon en de aarde.
Zonder de aarde stelt de zon niets voor. En zonder de zon is er geen leven mogelijk op aarde. Je kunt ze niet scheiden; ja, slechts door middel van het denken.
Zoals het denken de denker heeft gecreëerd. Maar in werkelijkheid is er slechts denken. Ik en mijn denken, vertegenwoordigt slechts een innerlijk conflict.
Bij het tegen elkaar wegvallen van ik en mezelf zal er sprake zijn van een innerlijke transformatie. Zal er sprake zijn van een ongeconditioneerde geest of wel keuzeloos gewaarzijn. Alleen daarin is geen conflict. Je bent de wereld die je waarneemt.
Alleen innerlijke vrede kan vrede brengen in de wereld.

'The only thing truly permanent is the awareness in which all sensations rise and fade.' – Deepak Chopra
Here is my response:
I say no. That's not right. Because that still means separation, doesn't it? Because you are everything. You are the world you perceive. There is no separate self. Consciousness is equal to its content. The perceiver is the perceived.
There is only life, which encompasses everything and nothing. And life is you, and you are life.
The ocean is its content.
To fixate on that which is immortal and to dismiss that which is mortal as unimportant or less important represents a split.
The eternal and the temporal belong together. You are complete awareness itself, but also completely, 100% human.
A newborn child is not inferior to God or the divine. The divine blesses the child. "Unless you change and become like little children, you will certainly not enter the kingdom of heaven."
"And whoever receives such a child in my name receives me." – Jesus according to Matthew 18:3 and 5.
Jesus frequently called himself the Son of Man alongside the Son of God, or: "Whoever has seen me has seen God."
Look at the practice.
You love life. You love food and drink. You love sex. You love nature. You love your partner. There is nothing ungodly about that.

The observer and the person are not different. Just as the thinker and the thinking are not different but one and the same.
You can see and understand this directly.
Only in this lies no inner conflict.
But claiming that you are only consciousness and that the rest is an illusion does not end the conflict within you and the world. For society is a reflection of our inner conflict. A reflection of our self-judgment and self-hatred. You can argue that we should love everyone. But we've been trying to do that for thousands of years. Our self-hatred, our deep divisions, are the root of all evil.
Don't say the world is just an illusion, while you're still attached to your piece of meat, attached to your cigarette, attached to all your possessions and money.
Yes, you are equally human and divine. By recognizing your emotions, you remain human. By recognizing love and consciousness, you remain divine. And one is not inferior to the other. They belong to each other like the sun and the earth.
Without the earth, the sun is nothing. And without the sun, life on earth is not possible. You cannot separate them: only through thoughts.
Just as thoughts has created the thinker. But in reality, there is only thoughts. I and my thoughts represent only an inner conflict.
When I and myself collapse, there will be an inner transformation. There will be an unconditioned mind, or, choiceless awareness. Only in that way is there no conflict. You are the world you perceive.
Only inner peace can bring peace to the world.

X - @BuddhaBeings:'The Root Sequence: Seeing Without "I", "Me, "Mine" ☸️

According to the teachings of the Mulapariyaya Sutta from The Majjhima Nikaya scripture of The Pali Canon, The Buddha shows how suffering begins right at the root - in the way an untrained Mind turns simple act of Knowing into "I" and "mine."

An ordinary person perceives "earth as earth," then conceives about it as "mine,". Because this fact isn't fully comprehended, delight and clinging take hold.

A trainee learns a different response: directly knowing X as X - e.g. earth as earth, feeling as feeling, the seen as the seen - without conceiving about/in/from/as "mine".

This steady clarity allows true comprehension. The Arahant (and The Tathagata, and a Buddha) experience the same world, yet do not conceive in those ways at all; the fire of passion, aversion, and delusion is out, so nothing is claimed as "me" or "mine." The experiences remain; the appropriation is gone.

This is the Sutta's tender insight into "self": the problem isn't a permanent core hiding somewhere, but the habit of conceiving that overlays experience.

When labels loosen, things stand as they are; care flows without clinging. In daily life, let "just this" be just this. The heart grows light when the world is no longer squeezed into "I", "Me",  "mine." 🙏